Dalgalandım da Duruldum!

dalgalandım da duruldum

Epeydir görüşemedik. Tüm bu zaman zarfında hepimiz duygudan duyguya koştuk elbet. İndik çıktık,dalgalandık durulduk fln. 

Ben ekstradan, #ağustos başından 20’sine kadarki süreçte “#ölüm de var” ın beynimin içinde yanıp sönen bir uyarı ışığı ile de başa çıkmaya çalışarak geçirdim. 

Gerçi 3 yaşında duydum ben bu “şeyi”  ama 43 yıl boyunca ailemden 7 sevdiğimi “o”na “verince” git gide ağırlaşan ve bir o kadar da bir an önce kabullenilmesi,”var” olduğu ile barışılması gereken birşey olduğunu anlamam bu ağustos ayına kısmet oldu. 

Genelde ne yaparız, sevdiğimizi kaybettiğimizde ağlarız,2 gün bilemedin 3 gün sonra “hayatımıza” o çok mühim “işlerimize” “mecburen” döneriz. Acımızı içimize gömeriz,sonuçta hayat devam ediyor deriz. Normali bu değil mi?

Zaten #yas süreci #psikiyatride 6 ay hadi en fazla 1 yıldır denir. 

Fark ettim ki ben yas tutmamışım hiç. Ya da 43 yıldır yastayım! tam çıkayım derken 8. sevdiğimi de 20 ağustosta “o”na verdim. Kendi kendime hayatta kalma adına uydurduğum davranış biçimlerinden biri de “düşerken çırpınma” derim kendime. Yani çırpındıkça daha çok batarsın ya, o hesap! Bırak derim,”düş,iyice düşebildiğin kadar düş,düştüğün yerden daha hızla kalkacaksın zaten” Bu deneye yanıla hayat içinde öğrendiğim bir mod. Çok ta faidelidir,tavsiye ederim. 

Yani acımı yaşamam gerekiyorsa bastırmamalıyım,yok saymamalıyım. Çünkü sonra tsunami oluyor içimde. O yüzden mutedil dalgalıyken durumu kabullenmeli,o haldeyken o duyguyu yaşamalıyım. Bazen mutedil dalgalıyken bir fırtına da kopabilir,dalgalar kabarabilir ama olsun,onu da yaşamalıyım. Antidepresanlara koşup, sanal bir göldeymişim gibi yaşamak olayı daha da beter hale getiriyor.

Ben böyle bildim. 

Benim yöntemim,yine kendi uydurduğum bir isimle “çöpümü” dışarı atıyorum. Nasıl ki çöp poşetlerimiz var mutfakta vs ‘de oraya atarız,birikince gidip dışardaki çöpe atarız. Onun gibi.

Yani,ağlarım,yazarım,yürürüm veya acımın şiddetine göre koşarım. Yazdığım şeyleri kimsenin bilmesi gerekmiyor,hatta bazen benim bile tekrar okumam gerekmez.

Ağladığımın da görülmesi gerekmez. Koşarken görülmemem pek mümkün değil tabi ama! nasıl göründüğümden kime ne!

Öyle işte, bu ağustos çöp boşaltmak ve biraz daha anlam aramak ile geçti. 

#Hissedenlerkulübü diye bir alan yaratmış olma sebeplerimden biri de yalnız değilizi vurgulamak.

Birbirimizden yok bir farkımız demek.

Üç aşağı beş yukarı birebir aynı şeyleri yaşamasak bile benzer duyguları yaşadığımızı vurgulamak. 

Çünkü bu evrende tüm canlılar hepimiz birbirimize bağlıyız. 

Sen iyi olmazsan ben iyi olamam.

Sevgiler

Burcu